Tuesday 29 August 2017

आज बाट नै सुरु गरौ । परिवर्तन टाढा छैन

केही शब्द यस्ता छन । जसको ब्यख्या गरिराख्नु पर्दैन । गुन्डा , चोर , डाका , ज्यानमारा , गजडिया , ठग , एडिक , भ्रष्टाचारी , रास्टघाती आदी  । हाम्रो  समाजमा यस्ता नराम्रा परिभाषा बोकेका शब्दहरु धेरै छन । यो शब्दहरु कसैले तपाईलाई भन्छ भने तुरुन्तै त्यसको अर्थ बुझ्न खासै गारो पनि लाग्दैन  ।

यी शब्दहरुका अर्थ नराम्रा भएता पनि , अत्यन्तै सरल र बुझ्न सजिलो शब्द भन्दा फरक नपर्ला  । हामीहरु बाल्यकालमा जब हजुरबुबा , बुबा लगायत परिबारका सदस्यहरु संग कुरा कानी गर्छौ । यी शब्दहरु प्रयोग गरेर बाबु यस्तो चाही बन्नु हुदैन , उस्तो चाही बन्नु हुदैन भनेर सल्लाह पाईरहेका हुन्छौ । बाल्यकालको मन भनेको एकदम सफा , लप्पन छप्पन नजानेको हुन्छ पनि । अनि परिबारका सदस्य लगायत आफु भन्दा ठुला मान्छेहरुले भनेको कुराहरु मानिन्छ पनि ।

अनि टिबीमा , रेडियोमा , कम्पुयुटरका भिडियोहरुमा पनि यस्तो गर्नु हुदैन , उस्तो गर्नु हुदैन भन्ने मर्म बोकेका कथाहरु प्रसारण भईरहेको हुन्छन । बाल्यकालका रमणिय समय बिताई रहेको  त्यो लप्पन छप्पन नजान्ने बालक पनि त्यही कंथाहरुबाट , आफ्ना परिबारले दिएको सल्लाहहरुबाट धेरै कुरा सिक्दै आईरह्को हुन्छ  । एक पटक सोचेर हेरौ । आफ्नो छोरालाई , आफ्नो छोरीलाई , आफ्नो दाईलाई , आफ्नो भाईलाई , आफ्नो छिमेकीलाई राम्रा सल्लाह दिने ती ब्यक्तीहरुले जुन कुरा सिकाईराखेका छन , कि ती सबै आफुले पनि पालन गरेका छन त । तपाईहरुलाई कस्तो लाग्छ ?? मलाई लाग्छ पटक्कै छैन ।

आफुले चाही कुनै पनि सरकारी कार्यलय गयो , काम अलि कति छिटो गराउनको लागी धुष दिने अथबा लिने । चुनाब आयो बल लगायर हुन्छ की , पैसा खुलाएर हुन्छ की , कसैको फोर्स लगाएर हुन्छ की , कुटेर हुन्छ की पिटेर हुन्छ की , त्यो चुनाब जित्नै पर्ने । बिदेश जानु पर्यो , आफ्नो पहुचले पुगेन भने नक्कली कागजपत्र बनाउन लगाउने अथबा बनाउने । अनि सरकारी अफिसमा जानु पर्छ , सोझा - साझालाई त्यतिकै झुल्लयाई दिने ... आदी इत्यादी ।

अरुलाई भन्नु पर्दा चाही हाम्रो लाई भन्दा राम्रो लाई भनेर भन्ने । आफुलाई पर्दा आफुनै हुनु पर्छ , आफ्नो मान्छे नै हुनु पर्छ भनेर भन्ने ।

फेरि एक पटक लेख्छु , आफुले आफ्नो बच्चालाई दिनहु भन्दै गरेको कुरा र बिताउदै गरेको दैनिकी जिबनमा आकास र पातालको फरक हुन्छ । आफ्नो बच्चाले त्यो सबै कुरा बाहिरबाट देखेको पनि हुन्छ । आफ्नो अभिभावकहरुको ब्याबहार र दैनिक किर्याकलापबाट धेरै कुरा थाहा पाईसकेको हुन्छ । तिनै बालकहरु पछि गएर देशका बिभिन्न अङ्गहरुमा ( कार्यालयहरुमा ) काम गर्ने हुन्छन , चाहे त्यो प्राईभेट कार्यलय होस , चाहे त्यो सरकारी कार्यलय किन नहोस । तिनाहरुले बाल्यकालमा जे देखेका थिए , पछि गएर त्यही गर्छन । मान्छेले पढेको भन्दा , देखेको कुरा बढी सम्झेको हुन्छ रे भनेर अनेकों जस्तो  , तिनीहरुले पनि बाल्यकालमा देखेको कृर्याकलाप नै गर्ने भए  ।

तर सबै एकै प्रकारका हुन्छन भनेर त , म पनि भन्दिन । हाम्रो नेपाली समाजमा जन्मेका हुर्केका सबै एउटै जस्तै जस्तै भन्नु पर्यो । कुनै पनि मान्छेले बाल्यकालमा आफ्ना अभिभाबकबाट , छर छिमेकबाट प्रतक्क्षरुपमा नराम्रा कुरा नसिके पनि , अप्रतक्क्षरुपमा देखेर सिकिसकेको हुन्छ ।

तपाईहरुलाई थाहा छदै छ , नेपालका अधिकन्स नागरिकहरुले नियम पालन गर्दैनन , गरेको जस्तो नाटक , थाहा नभएको अभिनय गर्न चाही सारै सिपालु छन ।

अहिले जती पनि नेपालका मन्त्रिहरु छन , ब्यापारीहरु ( नेपालमा बस्ने , बिदेशमा बस्ने ) छन सबै ( केही बाहेक ) ठगी , चोरी , अपराध , भ्रष्टाचार , रास्टघात गरेकाहरु मात्र छन भन्दा फरक नपर्ला पनि ।
यो कुरा लाई कहिले सम्म सुचारुपता दिने त। मलाई लाग्छ , हामीहरुले नै आज देखी नराम्रो कुरालाई प्रार्थमिकता दिनु हुदैन । जस्तै कुनै पनि सरकारी काम काज गर्नु पर्यो भने , सिधै सरकारी कार्यलय जाने , नितान्त नियम बमोजिम काम गर्ने र गराउने । यदी बिचमा कसैले केही खाने प्रयास गर्छ भने । तुरुन्त सम्बन्धित ठाउमा रिपोर्ट गर्ने ।

यो त एउटा उदाहरण मात्र हो । हामी सबै नेपालीहरु परिवर्तन हुन सकेमा , अबस्यपनि ति पुराना सरकारी कर्मचारीहरु पनि , राजनित्ज्ञहरु पनि .. आदी परिवर्तन हुने छन ।

अनि हाम्रो देश पनि नियम भएको देश हुदै जाने छ । पहिला आफु बाट सुरु गरौ ।

Sunday 20 August 2017

सहमति ! मेरा लागि भए ठिक नत्र बेठिक

सहमती भन्ने शब्दको परिभाषा परिबर्तन गर्नु पर्ने बेला आएको जस्तो लाग्छ । म आउनु पर्छ , म नै हुनु पर्छ , मैले मात्र गर्न सक्छु भनेको सहमतीको नयाँ अर्थ हुन सक्छ। तपाईहरुलाई मेरो बिचार कस्तो लाग्छ  । 

------------------------------------------------------------------------------------------
सहमती भनेको के हो । बिगत केही बर्ष देखी सुन्दै आएको शब्द हो यो । मेरो बुझाई अनुसार सहमती भनेको एकमत हुनु , दुईबटा पक्क्ष एकतिर मिल्नु हो जस्तो लाग्छ ।

कुनै पनि शब्दको लेखाई अनेक  र बुझाई अनेक हुन्छ , त्यो कुरा पनि मलाई थाहा छ । अहिले त्यता तिर नजाऔ ।

फेरी यो सहमती भन्ने शब्द राम्रो तरिकाले प्रयोग गर्न सकेमा  यसले जिन्दगी नै बदलिदिन्छ तर राम्ररी प्रयोग गर्न नसकेमा ज़िन्दगीनै बिगारिदिन्छ , तहास महास पारिदिन्छ  । यो शब्द हाम्रो जिन्दगीको लागी पनि एउटा महत्बपुर्ण शब्द हो ।

सानो ठाउबाट यसको परिचय दिनु पर्दा , घर परिबारमा बाउ - आमा  - छोरा -  छोरी को बिचमा  , श्रीमान र  श्रीमतीको बिचमा , साथी - साथीको बिचमा धेरै कुराको सहमती गरिरहनु पर्छ ।

जस्तै आज बेलुका इटालियन खान मन लागेको छ , श्रीमतीको चाईनिज खाने भनेको खन्णमा श्रीमान र श्रीमती बिच सहमती गर्नु पर्यो । एउटै समयमा दुई बटै रेस्टुरेन्टमा जान सकिदैन हैन र ।

आफ्ना घरायसी क्षेत्रमा दिनहु जसो हामीहरुले एक अर्का संग सहमती गरेका हुन्छौ , घर परिबारमा , दिदि बहिनी र साथी भाँई हरु संग गरिने साना साना सहमतीका बारेमा हामीहरुले त्यती नियालेर पनि हेर्दैनौ , त्यही भएर पनि होला  आफुलाई थाहा नभईकन सहमती गरिसकेका हुन्छौ । यी त भए घर परिबार साथी भाई बिचका साना साना कुराहरु ।

जब सहमती भन्ने शब्द राजनितिक क्षेत्रमा , बिकास गर्ने क्षेत्रमा , केही नयाँ प्रबिधी अपनाउनु पर्ने क्षेत्र मा आउछ , सहमतीको अर्थ फरक हुदो रहेछ ।

आफुले भनेको नै हुनै पर्ने , अर्काले भनेको कुरा कत्ती पनि सुन्न नचाहने तर बाहिर पब्लिकमा बोल्नु पर्दा , केही लेख्दा चाही सहमती हुदैछ , सहमती नै गर्ने हो भनेर भन्दै हिडने  ।

कुनै बेला राणाहरुले राजा संग सहमतीको नाममा शासन गरेका थिए , त्यस पछि पन्चायत कालमा पनि सहमती धेरै गरियो । तर त्यो बेलामा नेपालमा धेरै काम चाही भएको पनि थियो । अहिले हामीहरुले नेपाल भनेर चिनाऊने मठ मन्दिर , दरबारहरु सबै त्यही पालामा बनेका हुन ।

तर ई.स.  २००७ को शान्ती सम्झौता र ई.स २००८ को सम्बिधान संभाको चुनाब पछि देश तिन दलको सहमती भन्ने जालमा परेको छ । जे काम गर्न पनि सहमती चाहिने । मलाई लाग्छ ई.स २००८ बाट देशको बिकास रोकिएको छ । सानो बाँटों बनाउन , इनार खन्न , भुकम्प पिडितलाई सहयोग गर्न , हाल सालैको कुरा गर्दा  बाढी पिडितलाई सहयोग गर्न पनि सहमती चाहिएला जस्तो छ ।

अहिले आएर ग़ैर आबासिय नेपाली संगका बिश्ब भरी छरिएर बसेका , नेपाली र नेपाललाई केही गरौ भनेर खोलिएको सस्थामा पनि तिन दलको सहमती चाहिने भएको छ । मेरो दलको ( टिमको ) मान्छे नै अध्यक्ष , उपाध्यक्ष , महा सचिब , सचिब कोषाध्यक्क्ष , सदस्य हुनु पर्छ भन्ने होडबाजीमा सबै छन ।

मलाई लाग्थ्यो सहमतीको अर्थ भनेको दुईमतलाई एक मत गर्ने हो  । हाम्रो भन्दा पनि राम्रो , क्षमता बान ब्यक्ती , जसले आजको मिति सम्म केही गरेको छ र आउने दिनमा पनि केही गर्न सक्छ भन्ने ब्यक्तीलाई राम्रो पदमा लानु पर्नेमा ,  मैले भनेको हुनै पर्छ , म नै जान पर्छ र म नै हुन पर्छ भन्ने ब्यक्तीहरु गैर आबासिय नेपाली संगमा पनि हाबी भएका छन जस्तो लाग्छ ।

सहमती भन्ने शब्दको परिभाषा परिबर्तन गर्नु पर्ने बेला आएको जस्तो लाग्छ । म आउनु पर्छ , म नै हुनु पर्छ , मैले मात्र गर्न सक्छु भनेको सहमतीको नयाँ अर्थ हुन सक्छ। तपाईहरुलाई मेरो बिचार कस्तो लाग्छ  ।
------------------------------------------------------------------------------------------

Monday 7 August 2017

कमलका दिनहरु " भाग १ "

कमलका दिनहरु " भाग १ "

करिब १९८० तिरको कुरा , पोखराको बगर भन्ने ठाउमा एक जना बालकको जन्म हुन्छ । हजुर बुबा , हजुर आमाको पहिलो नाती , बुबा र आमाले पनि धेरै प्रतिक्क्षा पछि बल्ल पाउँनु भएको छोरों थियो ।

बुबा आमाले आफ्नो छोरा कमल झै , तलाउको बिचमा चम्कीरहोस भनेर , कमल भन्ने नाम राख्छन ।

जन्म घर नजिकै पुलिस चौकी पनि रहेकोले , प्रहरी दाजु - भाईहरु पनि , कमललाई हेर्न मात्र दिनमा ५-१० पटक प्रहरी चौकीबाट कमलको घरतिर धाउथे । गोरों गोरों , मोटों मोटों भएर पनि होला ।

हजुरबुबा पनि आफ्ना गाउ- सहरका धेरै मान्छेहरुलाई  सहयोग गर्नु पर्छ है , भन्ने मान्छे भएकाले । गाउबाट सामान किन्न आउने जो - सुकै पनि कमलको घरमा नपसी पटक्कै जादैनथे ।  हजुर बुबालाइ भेटेर नै बजार जान्थे र भेटेर नै गाऊ फर्कन्थे  ।

हजुर बुबाको घेरै राम्रो बानी थियो तर केही नराम्रा बानी पनि थियो , आफ्नो मन मिल्ने मान्छेहरु , दाजु - भाईहरु जम्मा भए पछि तास खेल्ने पर्ने । कमल सानो छदा , घरमा ५ जना फुपु दिदिहरु , २ जना काकाहरु हुनुहुन्थ्यो । फुपु दिदिहरुसंग उमेरको त्यती ग्याप पनि थिएन , फुकु दिदीहरु स्कुल पढदै हुनु हुन्थ्यो , काकाहरु चाही बिश्बबिधालय तिर पढ़दै हुनुहुन्थ्यो ।

एउटा हजुरबुबाको भरमा घर चलेंको  थियो । हजुर आमा र आमाले चाही घरमा उन बनाउने काम गर्नु हुन्थ्यो , कहिले काही गलैचा बुन्ने कान गर्न जानु हुन्थ्यो । हजुरबुबा चाही त्यो जमनामा पनि काम कुनै ठुलो , कुनै सानो हुदैन भन्ने खालको हुनुहुन्थ्यो । त्यही भएर हजुरआमा र आमालाई पनि काम गर्न सजिलो भयो होला ।

कमल पनि दिनहु ठुलो हुदै जान्छ , कहिले कुनै फुपु दिदिले , कहिले कुनै काकाले , कहिले कुनै बुबा , आमा , हजुरबुबा - आमाको साथीहरुले त कहिले काका र फुपुका साथीहरुले केही न केही लिएर आउनु हुन्थ्यो । कमल सारै राम्रो भएर पनि होला ।

कमल नाम भए पनि हिलोमा नभईकन , स्वत्छ पोखरीमा हुर्कीरह्को थियो । १९८४-५ तिरको कुरा हो । बिस्तारै बिस्तारै घर - खर्च धान्न पनि धौ - धौ को समय पनि आउछ । हुन पनि घर परिबार हजुरबुबाको भरमा मात्र चलेंगे थियो । घर परिबारको स्थिती अली गारो भए पछि , हजुर आमा र आमाले पनि उन बनाउने काम र गलैचा बुन्ने काममा जोड़ दिनु हुन्छ । काकाहरु पनि बिश्बबिंधालय पढि पढि , नजिकैको स्कुलमा शिक्षकको रुपमा सम्पुर्ण बिषय पठाउने काम सुरु गर्नु हुन्छ ।

कमल करिब १ बर्ष हुदाको कुरा हो । हुन त कमलको बुबा र आमामा त्यती मिलन थिएन , दुबै जना त्यती नमिल्ने प्रबिर्तीका हुनु हुन्थ्यो । कमलको बुबाको मागी बिबाह भएको भएर पनि हुन सक्छ , बाहिर बाहिर बुबाको मन पर्ने प्रेमिका थियो भन्ने कुरा पनि चलेंगे थियो  । खै थियो की ।

त्यो बेलामा बुबा र आमाले भनेको कुरा ईन्कार गर्न सक्ने कोही पनि थिएन । त्यही भएर बिबाह गरेको जस्तो पनि देखिन्थ्यो ।

क्रमस ...

Monday 26 June 2017

伝えると伝わるの難しいさ、

【तल नेपाली भाषामा पनि लेखेको छु ।】

伝えると伝わるの難しいさ、
数ヶ月前から在日ネパール人向けに日本語基礎講座を開催しています。初めての挑戦でもあり、教えることより教わることの方が非常に多いです。また、幅広い年代(10代〜30代)を教えることは本当に難しいと改めて実感しました。
でも継続して来たからでしょうか。皆さんは一所懸命に勉強してくれています。感謝、感謝でございます。
引き続き、お互い、頑張って行きましょう。



GEFN , Nepal & NRNA Japan's program.

भन्नु र बुझ्नु फरक हुदो रहेछ । केही महिना अगाडीबाट जापान बासी नेपाली ( बिध्यार्थी बाहेक ) लाई बेसिक जापानी भाषा पढाउदै छु । ज़िन्दगीमा पहिलो पटक भन्दा पनि फरक नपर्ला यसरी पढाउने भोलेन्टियर ( काम ) गरेको , आफुलाई पनि धेरै ज्ञान लिने अबसर मिलेको छ । त्यसको लागी म सबैसँग आभार ब्यक्त गर्दछु । कुनै पनि चिज भन्नु र बुझाउनु फरक हुदो रहेछ । बल्ल थाहा पाए ।
ख़्यार सबै जनाले ईमान्दार भएर पढनु भएको छ । म पनि अझै राम्ररी पढाउने प्रयास गर्नेछु ।
धन हुनेले धन दिएर , मन हुनेले मन दिएर एक - अर्कालाई सहयोग गर्दै जाऔ ।

।। गुड आई फ़र नेसन नेपाल र यन आर यन जापानको संयुक्त प्रयास ।।


#NRNA
#在日ネパール人
#日本語講座

Wednesday 7 June 2017

“कसैले सेफ़ भन्छन्- कसैले कुक” (भाग २)

“कसैले सेफ़ भन्छन्- कसैले कुक” (भाग २)

भगवान, जापानमा हुनुहुने दाइले भनेअनुसार आफ्नो पासपोर्टमा लेखिएको पेशालाई कृषिबाट कुकमा संशोधन गरी अन्य काग़ज़पत्रमा भएका गल्तीहरु सच्याएर काठमाडौ सुन्धारास्थित एउटा साइबर क्याफेमा गई काग़ज़पत्र सबै स्क्यान गरी ईमेल ठेगानामा पठाउँछ ।

केही समयपछि जापानमा हुने दाइलाई टेलिफ़ोन गरी मैले काग़ज़ पत्र पठाएको छु, आयो होला भनी प्रश्न गर्छ । नेपालमा बिहानको समय थियो होला । जापानमा चाहिं दिउँसो समय थियो । जापानमा हुने दाइले फोन त उठाउनु भयो अलि ब्यस्तताको समय भएकाले पछि फोन गर भनेर भन्छन् ।

त्यसपछि भगवानले दाइमाथि शंका र उपशंका गर्न सुरु गर्छ । अस्ती चाहिं मलाई जापान लगिदिन्छु भन्ने अहिले चाहिं ब्यस्त छु अरे ? मेरो यहाँ काग़ज़ पत्र बनाउँदा कति खर्च भै सक्यो । सहयोग नगर्ने भए त पहिला नै सक्दिन भनेको भए हुन्थ्यो म पनि अर्कै ब्यवस्था गर्थे नि ? जस्ता कुराहरु मनमा खेलाउन सुरु गर्छ ।

हामी नेपालीहरुमा धैर्यता, अर्काको समस्यालाई बुझ्ने क्षमता धेरै कम छ । त्यसै शंकामा लंका जलाइहाल्छौ ।
भगवानले आफ्ना शंका उपशंकालाई आफूभित्र मात्र नराखी भेटने साथी भाइहरुलाई यस्तो यार, उस्तो यार कसैसंग भरपर्न नहुने रहेछ भन्दै सुनाउँदै हिंडछ ।

बेलुका आफू बसेको गेस्ट हाउसमा फर्की अब काठमाडौं के बसाई भयो र ? भोलि फर्कन्छु भनि बाग्लु ङ्जाने बसको टिकट काट्न सुन्धाराको टिकट काउन्टरतिर जान के लागेको थियो । गेस्ट हाउसले ए भगवान भाई तिम्रो फोन आएको छ जापानबाट भनेर बोलाउँछ ।

भगवान किन फोन गर्न पर्छ फेरि ? नाटकी भन्दै फोन सेट भएको काउन्टरतिर लाग्छ । फोनमा जापानमा भएको दाजुसंग कुरा गरी धरधरी रुन्छ । दाईले…. भाइ मलाई माफ गर, दिउँसोको समय म रेस्टुरेन्टमा अलि ब्यस्त हुन्छु । त्यसैले तिम्रो फोन उठाउन पाइन, ग्राहकहरु पनि खाजा खाने ( लन्च) समयमा अलि बढी आउँछन । मैले तिमीले पठाएको काग़ज़ पत्र हेरिसके सबै ठीक छ । म यताबाट नेपालमा भिसाको लागि चाहिने काग़ज़पत्र बनाएर पठाउछु । नेपालमा केही समस्या पर्यो भने फोन गर्नु है भनेर भन्छन र कुराकानी पनि त्यही सकिन्छ ।

भगवानले आफ्नो लागि यती काम गरिदिनु भएको दाइलाई शंका गर्ने आफ्नो मनलाई धिक्कार छ भन्दै रुन्छ ।
यस कुराबाट ज़िन्दगीमा आफ्नो मात्र कुरा सोच्नु नहुने रहेछ केही काम गर्दा अरुहरुको अवस्थालाई पनि बिचार गरी कुराकानी गर्नुपर्ने, ज़िन्दगीमा धैर्यता चाहिने, केही ढिला हुँदैमा शंका गरिहाल्नु नहुने जस्ता कुराहरु सिक्ने मौका पाउँछ ।

त्यसपछि आफू केही समयका लागि आफ्नो जन्मस्थल बाग्लुङ फर्कने बिचार गर्छ अनि पुरानो बसपार्क तिर गई काठमाडौबाट पोखरा हुदै बाग्लुङ जाने बसको टिकट काटछ । यो आफ्नो जन्मस्थल भनेको सारै प्यारो हुँदो रहेछ । काठमाडौ बस्दा जहिले पनि न्यास्रो अनुहार गर्ने भगवानको अनुहार बाग्लुङ जाने भन्नेबित्तिकै भगवान बिष्णुको रुपझै झकमक्क टल्केर आउँछ ।

हुन पनि आफू जन्मेको ठाउँमा धेरै यादहरु लुकेर बसेका हुन्छन । बाल्यकालमा बिताएका एकएक पलहरुको झझल्को त्यही पाइन्छ । त्यही चौंतारीमा बसेको, त्यही बारीमा घास काटेको, साथीभाइसंग लुकीलुकी चुरोट खाएको, मनपर्ने संगिनीलाई पच्छ्याएको जस्ता पलहरुका यादहरु त्यही मात्र पाइन्छन ।

भगवान जापानबाट काग़ज़पत्र नआइपुगिन्जेल बाग्लुङ्ममा समय बिताउने निर्णय गर्छ ।
 (क्रमशः)

“कसैले सेफ़ भन्छन- कसैले कुक” (भाग १)

“कसैले सेफ़ भन्छन- कसैले कुक” (भाग १)

सन २००५ सालको कुरा हो । भगवान जापान जाने सपना बोकेर बाग्लुङ जिल्लाबाट राजधानी काठमाडौ आएको थियो । ज़िन्दगीमा अनेक हन्डर खाएर, घर परिवार, इष्टमित्र, साथीभाइलाई छोडेर जापान जाने सपना बोकेर काठमाडौ झरेको रहेछ ।

जापान गएर दुईचार पैसा कमाउला अनि केही बर्षपछि नेपाल फर्की घर परिवार, साथीभाइसंग सुखका साथ जिन्दगी बिताउला भन्ने रहर लिएको थियो ।

पहिला एकपटक दुबई पनि नगएको होईन, तर बिडम्बना कमाउन सकेन । आफूले भनेजस्तो काम र कमाई नभएपछि जापानमा हुने दाईलाई सम्पर्क गरी कुक भिसामा जापान जानका लागि तयारी सुरु गरेको रहेछ ।
हुन त दुबई जानुभन्दा अगाडी नेपालमा आफ्नै काम पनि गरेको थियो उसले । कुक मात्र होईन सानोतिनो होटल नै चलाएको रहेछ। समयले साथ नदिदा ब्यापारमा त्यति सफलता नपाएको उल्टो घाटा भएको, त्यसमाथि बुबाको पनि आफू सानो छँदा मृत्यु भईसकेकाले गर्दा घरपरिबारको लागि भए पनि विदेश जानु र्ने बाध्यता रहेछ ।

दुबई जाने बेलामा दलालले फसाएको थाहा पाउछ। दुबईमा एक दिन पनि बिदा नदिने, पासपोर्ट पनि आफ्नै साथमा राख्ने, समयमा तलब पनि नदिने बंगालीको फन्दामा परेको रहेछ । अति नै भएर नेपाली राजदूताबासमा सम्पर्क गरी ‘ट्राभल’डकुमेन्ट बनाई नेपाल फर्केको रहेछ ।

भाग्यले पनि यस्ता मान्छेहरुलाई नै अफ्ठ्यारोमा पार्ने भन्या बिचारा भगवान । नाम चाही भगवान ज़िन्दगीमा भगवानले साथ दिएको दिन नै छैन ।

जापानका लागि कुक भिसामा आवेदन गर्ने तयारी गर्दा धेरै कठिनाई पनि भोग्नु पर्छ उसैलाई । त्यो बेलामा सेफ़ एसोसियसनको टेस्ट दिएको पासमार्क पाउन धेरै गारो थियो। बल्लबल्ल दुई महिना लगाएर टेस्ट पास हुन्छ । त्यसपछि जापानमा हुने दाईलाई कागजपत्र पठाउछ। पासपोर्टको पेशामा कृषि लेखेका कारण फेरी कुकमा परिवर्तन गराउ अनि अरु ठाउँमा पनि यो मिलेन, त्यो मिलेन सच्चाउदाको दास्ति।

नेपालीहरुमा कुनै पनि कुरा दोहोर्याएर हेर्ने बानी कम भएका कारण भगवानले पनि दु:ख पाउछ । जे कुरा पनि हतार हतारमा गर्ने चलन छ । अलि ध्यान दिने भईसकेका छैनौ कि जस्तो लाग्छ ।

मनमनै दु:ख पाउन मात्र लेखेको रहेछ भनेर सोचिरहन्छ अनि केहीछिन भए पनि आफूलाई बिर्सनको लागि काठमाडौमा बस्दै आएको गेष्ट हाउसको रेस्टुरेन्टमा पिउन सुरु गर्छ । आफू जस्तै विदेश जानका लागि प्रयास गरिरहेको श्याम भन्नेसंग भेट हुन्छ । उ पनि भाग्यले साथ नदिएको, धेरै हन्डर खाएको पाल्पाको मान्छे रहेछ । नराम्रो दलालकोमा फसेर विदेश जान त परै जाओस काठमाडौ आउँदाजाँदा मात्र धेरै पैसा खर्च भैसकेको रहेछ । के गरौ, कसो गरौ भैराखेको मान्छे रहेछ ।

उसको पीडा सुनेर भगवानलाई आफ्नो पीडा धेरै सानो लाग्छ अनि मेरो त काग़ज़पत्रहरु नमिले पनि खासै पैसा पनि खर्च भएको छैन, आतिहाल्नु पर्ने बेला पनि भएको छैन भनेर मनमनै सोच्छ अनि फेरि एकपटक काग़ज़पत्र चेक गरी विदेशमा हुने दाईसग कुरा गर्ने निर्णय गर्छ ।

(सल्लाह अनि सुझावहरु भएमा सम्पर्क गर्नुहोला । यो कथाका पात्रहरु सबै काल्पनिक हुन् कसैको जीवनसंग मेल खान आएमा संयोग मात्र हुनेछ ।)

क्रमस: …

Wednesday 5 April 2017

ヒマラヤの大自然、家族、神々を信じる事等を描いたドキュメンタリー映画だった。


本日夕方7時の上映回で世界でいちばん美しい村を観戦して来た。2015年多数の犠牲者を出したネパール大地震で壊滅したラプラック村が舞台だった。ヒマラヤの大自然、家族、神々を信じる事等を描いたドキュメンタリー映画だった。

そして最後に石川監督と西條先生の貴重な話も聞けた。このような支援活動は誰かのためにしているように見えるが、最終的に全て自分に帰って来る、良い事すれば良い事が帰って来るし、悪い事すれば悪い事が帰ってくる。。。だから出来るだけ、良い事をして行きたいと思う。


一度は見るべき映画だと思う。今ものが溢れている世の中だが、この映画では携帯がなくても、家族が強い絆で結ばれていたし、これが欲しい、あれが欲しいということ全くなかった、自然がくれたもので大切に生きていた。たくましいな。

とにかく、素晴らしいドキュメンタリー映画だと思う。是非劇場へ





Tuesday 7 March 2017

कथा अनि ब्यथा भाग ३९ “ जापानमा स्थायी काम खोज्ने कर्म मा ”


कालीदासले कलेजको रिय्युगाकुसेय सपोर्ट सेन्टर र सुस्सोकु स्पोर्ट सेन्टरबाट सिकेको कुराहरु बिर्सिएको थिएन । आफूले निवेदन दिन लागेको कम्पनीको होमपेजबाट जानकारीहरु लिने, आफूभन्दा अग्रजहरुसंग त्यो कम्पनीको बारेमा सोध्ने, बुझ्ने, जापानका पत्र पत्रिकाहरु पढ्ने लगायतका कुराहरुमा ध्यान दिइ बायोडाटा फर्मम (रिरेकीस्सो) लखेको थियो ।


कालीदासले कलेजको रिय्युगाकुसेय सपोर्ट सेन्टर र सुस्सोकु स्पोर्ट सेन्टरबाट सिकेको कुराहरु बिर्सिएको थिएन । आफुले निबेदन दिन लागेको कम्पनीको होमपेजबाट जानकारीहरु  लिने , आफूभन्दा अग्रजहरुसंग त्यो कम्पनीको बारेमा सोध्ने - बुज्ने   , जापानका पत्र - पत्रिकाहरु पढ्ने लगायतका कुराहरुमा ध्यान दिई बायो डाँटा फर्मम ( रिरेकीस्सो ) लखेको थियो  ।

आफुले आफ्नै शब्दमा ( भाषामा ) रिरेकीस्सो लेखिसकेपछि , कलेजको रिय्युगाकुसेय सपोर्ट सेन्टर र सुस्सोकु स्पोर्ट सेन्टरमा फेरी एक पटक रिचेककोलागि जान्छ र सहयोगी शिक्षकहरुसंग परामर्श लिन्छ । पछिल्लो पटक चाही आफुले केहि पनि नगरी सिधै रिय्युगाकुसेय सपोर्ट सेन्टर र सुस्सोकु स्पोर्ट सेन्टरका सहयोगी शिक्षकहरु लाई प्रश्न गरेको थियो तर एस पटक भने लगभग सबै कुराहरु आफैले सङ्कलन गरि आएको भएर होला सहयोगी शिक्षकहरुले कालीदासको प्रशंसा गर्छन अनि भन्छन कति चाडो आफुलाई परिवर्तन गर्न सकेको गान्बात्ता ने ( धेरै राम्रो ) ।

अनि केहि छिनमा  नै  अन्तरबार्ता को तयारी तिर लाग्छन ।

अन्तरबार्ता दिदा ,अगाडी को मान्छे को आखा हेरेर बोल्ने , ढुक्क ( निर्धक्क ) भएर बोल्ने , सकारात्मक कुराहरु गर्ने ( नकारात्मक कुरा नगर्ने ) , लगाउने पोसाकमा ख्याल दिने जस्तै सुट र टाई पनि सिम्पल रोज्दा राम्रो ( तडक भडक पोसाक र रंगी - बिरंगी  रंग नरोज्ने ) लगायतका सल्लाह लिन्छ  ।

करिब एक घण्टा जति सुस्सोकु स्पोर्ट सेन्टरका सहयोगी शिक्षकहरुसंग कुराकानी गरि , बेलुकाको आरुबाइतो ( पार्ट टाईम जब ) तिर लाग्छ । बेलुका म्याकडोनल र साइबर क्याफेमा काम गर्त्यो  । आज चाही  म्याकडोनलमा मात्र काम भएकोले , करिब बेलुकाको ६ बजेको थियो होला , सधै झैँ म्याकडोनलमा पुगी कपडामा चेन्ज गरिरहदा , एउटा नेपाली मान्छेको आबाज सुन्छ , अनि हतार हतार कपडा फेरी बाहिर निस्कन्छ र हजुर के को लागि आउनु भयो होला भनेर सोध्छ ।

त्यो भाई चाही म्याकडोनलको आरुबाइतोको ( पार्ट टाईम जबको )  अन्तरबार्ता दिन आएको रहेछ  । कालीदास उसलाई अफिस देखाएर आफु चाही आफ्नो काम सुरु हुने बेला भई सकेको कारणले गर्दा रेस्ट रूम बाट पसल तिर जान्छ  । पसल तिर हिड्दै जाने क्रममा मन मनै  " यो केटा अन्तरबार्तामा आएको भन्छ , कपडाको लगाई पनि तेस्तै  , जुत्ता पनि तेस्तै , कपाल पनि जिन्ग्रिन्न्ग , यसले के काम पाउला भन्दै गुनगुनाउछ  ।

त्यसपछि माथिल्लो तलामा पसल थियो र कालीदास त्यही काम गरिराखेको थियो । म्यानेजर पनि केही बेर पछि पसलमा आएर कालीदास , तेरो देशको केटा कामको अन्तरबार्तामा आएको थियो ,लिउ कि नालिउ भई राखेको छ भनेर भन्छ । कालीदासले लामो समय देखि काम गर्दै आएको र विश्वासपनि कमाएको  भएर होला , के गरौ भनेर सोध्छ ।

कालीदासले त्यस्तो के भयो र भनि प्रश्न गर्छ । पहिला अन्तरबार्ताको समय भन्दा ढिलो आयो , लगाएको कपडा पनि त्यस्तै , भाषा पनि त्यति आउदो रहेनछ भनेर भन्छ । त्यस्तो कुरा सुनेपछि मैले त केहि पनि भन्न मिल्दैन भनेर उत्तर दिन्छ तर मन मनै अन्तरबार्ताको समयमा पनि ढिला आउने ले के काम पाउला र  आरुबाइतोको ( पार्ट टाईम जबको ) अन्तरबार्ता भएपनि सुरुमा आउदा खेरि भद्र पोसाकमा आउनु पर्ने भनि मन मनै कुरा खेलाउछ ।

तर आफु चाही अहिले गर्दै  गरेको स्थायी काम खोज्ने कर्ममा विभिन्न कम्पनीहरुमा जादा यस्ता साना साना कुराहरु को पनि ख्याल गर्ने अठोट गर्छ ।

क्रमसः

नया भाग :  कृपया केही दिन प्रतीक्षा गर्नुहोला !
पछिल्लो भाग : कथा अनि ब्यथा भाग ३८ : " जापानमा स्थाई काम खोज्न भन्दा आगाडी । "

Sunday 15 January 2017

必要なものを、必要な時に、必要な人に届ける

ネパールポカラ生まれ 来日13年。 普段は日本の企業に勤め、休日にはボランティア(通訳者・翻訳者・イベント司会者)そして小説家として活躍中。(2010年から主に在日ネパール人のお役に立てるようなボランティア活動を実施中)。2015年に発生したネパール大地震の際はいち早く現地入りし、ボランティア活動を実施。今後は母国ネパールへの恩返し計画(必要なものを、必要な時に、必要な人に届ける仕組み )を実施したいと考えている。


【Dinner & Learnのご案内】国際交流会(ネパール① / International party (Nepal ①) ※40名限定

01月22日(日)、六本木東京ミッドタウンの近くにあるレストランで行われる国際交流パーティーに参加しましょう。 海外から来た人たちとの出会いを通じて新しい友人作りや語学のスキルアップ、そしてネパールを知るチャンス!!

■参加人数を40名で限定させて頂きます。
■This event is limited for (only 40 peoples)

日本語は下へ
■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□
Please click on the following URL to reserve for this event,so we can know exactly how many people will attend.

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfS4JX5iopJqX_GkqO0eI7A-e9sI2PBBhaBbueK5NfyA7kDBg/viewform?c=0&w=1
■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□

Hello.

I hope you had a great holiday and new year.
Still remember me? or forget yet .lolz

We are going to organize the International party in 22th Jan from 19PM in Roppongi.
We are looking forward to seeing you all.

[Date]22th Jan 2017 (Sun) 19:00 ~ 21:00

[Party Location]
Dining Bar Spicy Kitchen六本木
Roppongi 7 - chome Minato - ku, Tokyo 106-0032 13-5 Hagiwara Building B1F 
TEL :03-6804-3933

It takes 3mins from Roppongi Station
http://www.hotpepper.jp/strJ001029150/

[Subscription]
■3,000yen (Food + Drink )

[Dress code] None

[Capacity] 40

[Contact Information of the day]
bissub1984@gmail.com
------
■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□
席数が限られているため、ご予約は下記URLからお願い致します!事前にご予約した方のみ入場可能になります。

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfS4JX5iopJqX_GkqO0eI7A-e9sI2PBBhaBbueK5NfyA7kDBg/viewform?c=0&w=1
■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□

こんにちは。

新年明けましておめでとうございます。今年もよろしくお願いいたします。

01月22日19時から六本木にちょっとした交流会をやることになりました。
お会いできることを楽しみにしております。

【日時】01月22日(日)19:00~21:00

【場所】
Dining Bar Spicy Kitchen六本木
〒106-0032 東京都港区 六本木7丁目13-5 萩原ビルB1F
TEL:03-6804-3933

六本木駅から約3分

【参加費】
3,000円 (お食事、ドリンク)

【ドレスコード】なし

【定員】40名

【電話当日のご連絡先】
代表:bissub1984@gmail.com