कथा अनि ब्यथा भाग-३५ - “समग्रमा २००८ साल "

२००८ को अन्तिम तिरको कुरा थियो । नेपालमा हप्तामा ८२ घन्टा बत्ती नआउने अर्थात लोड सेडिङ्ग हुने भयो भन्ने अनलाईन समाचारहरुमा लेखिएको थियो ।

कालिदास पनि नेपालमा नै हुर्की बढेको ठिटो, बल्यकाल देखिनै लोड सेडिङ्ग त भोग्दै आएको थियो ( नेपालमा हुदा ) । तर हप्तामा ८२ घन्टा अन्धकारमा त बसेको अनुभव थिएन । यस्तो समाचार देख्दा सारै नरमाईलो लाग्याे ।

हामीहरु कति पछाड़ी छौ भन्ने महसुस यो समाचाले गरांयाे । विदेशमा जति नै ठूला कुरा, यस्ताे उस्ताे गफ गरेपनि जति सुकै ठुला ठुला कुरा गरेपनि हामीले हाम्रो देशलाई के गर्न सकेका छौ त जस्तो लाग्छ ।

हुन त कालीदास जलविधुत सम्बन्धी पढेको विधार्थी पनि परेन तर हामीहरु मध्य कतिपयले सम्बन्धित बिंषय पढेका त छौ हाेला, तपाईहरुले आफ्नो धारणा, विचार ब्यक्त गर्न सक्नु हुन्छ नि हैन र । आफुले गर्न सक्ने काम राजदूतावास मार्फत हुन्छ कि, अन्य कुनै तरिकाले नेपालमा रहेकाहरुलाई सिकाउन सकेमा हामीहरु नेपालीहरुलाई राम्रो हुने थियो ।

यो त भयो नेपाल सम्बन्धी कुराकानी ।

यता कालीदास पनि आफ्नो जापान वसाई, विश्वविद्यालयको ३ बर्षको पढाई अगाडी बढांईराखेको थियो ।

कालीदास प्रर्येक बर्षको अन्तिममा आफ्नो लागि यो बर्ष कस्तो रह्ये भनेर फर्केर हेर्ने गर्दथ्यो । २००८ साल पनि आफुलाई , आफुले गरेका कामहरुलाई एकपटक फर्खी हेरी, केही सुधार गर्नु परेमा गर्ने योजनामा पनि थियो । भनिन्छ निपिडिसिए प्लान – डु-चेक-याक्सन, प्लान गरेको गरेको कुरा लागु गर्ने त्यसपछि कस्तो भयो भनि चेक गर्ने अनि त्यसपछि एक्सन लिने ।

२००८ समग्रमा भन्नु पर्दा राम्रो नै रह्यो, केही यस्ता थिए
१: विश्वविद्यालयमा पनि तेस्रो बर्ष भएकाले त्यती गरो भएन , वानी पनि परेर होला ।
२ : जापानी साथीहरु धेरै बनाएकाले जापानी भाषापनि राम्रो हुदै आएको थियो ।
३ : विश्वविद्यालयमा सेन्सेईहरुसंग पनि राम्रो सम्बन्ध राख्न सफल भएको ।
४ : विश्वविद्यालयको सरकलमा पनि सक्रियरुपमा सहभागी भएको ।
५ : विश्वविद्यालयको बिषयहरु लगभग सबै लिएर सकिएको ।
६ : विश्वविद्यालय भित्र नेपाल सम्बन्धी कार्यक्र्म गरि नेपाललाई चिनाऊने कार्यक्रम गर्न सफल भएको ।

केही नराम्रो कुराहरु केही यस्ता थिए ।
१ : नेपाली समुदायसंग टाढै रहेको । नेपाली समुदाईका ब्यक्तीहरु जापानमा आएर पनि नेपाली पारा देखाउनेहरु धेरै थिए । जापानमा आएर नेपालको राजनिति गर्नेहरु धेरै थिए ,त्यो भएर पनि होला अलिकति टाढा बस्न मन लागेको ।

२ : घर तिर त्यति सहयोग गर्न नसकेको । विद्यार्थी जिबन बिताईरहेका कारणले नेपालमा आर्थिक सहयोग त्यति गर्न सकिराखेको थिएन । कालीदास पनि पहिला पढाई सकाउने , त्यसपछि मात्र भन्ने सोचना पनि थियो त्यसैले घरतिर त्यति सहयोग गर्न सकिराखेको थिएन ।

३ : बर्षमा एक पटक नेपाल फर्कने योजना बिफल । आर्थिक रुपमा सम्पन्न नभएकाले गर्दा होला, नेपाल जान सकेन ।

४ : नेपालमा रहेका साथीहरुलाई, नेपालमा हुदा खेरीको जस्तो सम्पर्क गर्न नसकेको । नेपालमा रहेका साथीहरुलाई पनि पटक पटक सम्पर्क गर्नु पर्छ भन्ने सोच राखे पनि समयको अभाबले गर्दा त्यति सम्पर्क गर्न सक्दैन ।