कथा अनि व्यथा भाग-१० : जापानमा जो पनि साथी बन्छ

नजिकैको जिदोहानबाइकिबाट कफी झारेर सुकुराको रुखको तल बस्छ । त्यति बेला एउटा अरुको बिदेशी पनि त्यहाँ आउछ ।

फुलेको साकुराको तस्वीर लिन्छ र मेरो छेउमा नै आएर बस्दछ ।

सन २००६ को ४ महिनाबाट दाइगाकु जानु पर्ने । ३ गते न्यूगाकुसिकीमा जानुपर्ने हुन्छ। एउटै दाइगकुमा जाने नेपालीसाथीहरु पनि थिएनन, टोक्यो कुदानसीतामा भएको निहोनबुदोखानमा न्यूगाकुसिकी हुनु गैरहेको हुन्छ । कालिदासलार्इ त केहि पनि थाहा हुदैन (कसरि जाने, कस्तो कपडा लगाउने, कहाँ जाने)। जापानी भाषा स्कूलको सेन्सेइहरुसंग परामर्स गर्दछ । सेन्सेइहरुको सल्लाह सुनी न्यूगाकुसिकीको दिनमा सुट लगेर जाने निर्णय गर्दछ।

निहोनबुदोखान बिहान १० बजेबाट योजना गरिएको हुन्छ । न्यूगाकुसिकीको अघिल्लो दिन कालिदासको मनमा धेरै खुल्दुल भएर होला त्यति निद्रf लाग्दैन । त्यसैले होला बिहान-बिहानै ब्युजीहाल्छ । नातेदारसंग बस्दै आएकोले गर्दा बिहान-बिहान नातेदारको निद् खलबल नहुने गरी नुहाई-धुवाई गरि, लुगा (सुट) लगेर न्यूगाकुसिकीको स्थल तिर जान्छ ।

कुदानसिता एकिमा करिब ९ बजे तिर पुगीसक्दछ । न्यूगाकुसिकी सुरुहुने समय १० बजे बाट भएको र आफु अलि छिटो न्यूगाकुसिकी को स्थानमा पुगेको ले गर्दा, येसो बाहिर, निहोन बुदोखनको छेउ-छउ घुम्ने निर्णय गर्दछ । आफ्नो आगाडी साकुराका रुखहरु देखिन्चन । हारुको समंप्ति र नाचूको सुरुवात हुने समय भएकोले गर्दा साकुराका रुखहरुमा साकुरा फुलेको समय थियो । आफ्नो सुरु हुनालागेको नया जिबन(दैगकु जिबन)को सुरुवातलाइ स्वागत गरेको जस्तो लागेछ कालिदासलार्इ । नजिकैको जिदोहानबाइकिबाट कफी झारेर सुकुराको रुखको तल बस्छ । त्यति बेला एउटा अरुको बिदेशी पनि त्यहाँ आउछ । फुलेको साकुराको तस्वीर लिन्छ र मेरो छेउमा नै आएर बस्दछ ।

हेर्दा केरी त जापानी जस्तो थियो । म जस्तै सुट मा आएको थियो, झोला पनि थियो। जापानी होला भन्ठानेर कालिदाश कहिँ पनि बोल्दैन । तर केहि समाए पछि त्यो मान्छे ले नै ” तपाई रयूगाकुसेइ हो भनेर प्रस्न सोच्छ। कालिदासले पनि ” हजुर हो ” भनेर जबाफ दिन्छ । अनि “तपाई पनि रयूगाकुसेइ हुनुहुन्छ भनेर प्रस्न गर्दछ। त्यो मान्छेले पनि राम्रो जापानी भाषामा हजुर म पनि रयूगाकुसेइ हो भनेर भन्छ। उ पनि कालिदास जाने दाइगाकुको न्यूगाकुसिकीमा सामेल हुन आएको थाहा हुन्छ। एक्लै आएकोले गर्दा साथी पनि भेट्छ । उ चिनबाट आएको रयूगाकुसेइ रहेछ, येही ४ महिनाबाट दाइगकु जाने रहेछ ।

कुरा गर्दै गर्दा ९:५० जति भैसकेको हुन्छ । दुबैजना संगै निहोन बुदोखानमा जन्छन । निहोन बुदोखानमा पुग्दा त बुदोखानको एरिया सबै विद्यार्थीहरुले भरिएका थिए । सबैजनाको आनुहारमा आशा र चिन्ता भएको जस्तो देखीन्थ्यो । कालिदासको अनुहारमा पनि अरु विद्यार्थीहरुजस्तै आफ्नो भबिस्य प्रतिको आशा र चिन्ता देखीन्त्यो । गेस्टहरुमा जापानको राजीनितिक पार्टी (कोकुमिंन सिनतोक खामेइ सिजुकाज्यु)पनि आउनु भएको हुन्छ ।

रात-दिन जापानको टेलीविजन मा आउने मान्छे लै पनि न्यूगाकुसिकीमा देख्दा कालिदाश पनि दंङ्ग पर्दछ । अनि जापानी विद्यार्थीहरु पहिरन हेर्दछ। कोहिको कपाल रातो, कोहिको पहेको, कोहिको त के रंग हो खै थाहानै नहेने जस्तो हुदछ । कालिदास दङ्ग पर्दछ । जापानीहरु येस्तै होलान नि भनेर अगि भर्खर भनेको चीनको साथीलाइ सोद्दछ । उसलाई पनि मा पनि दङ्ग परि रहेछु भनेर भन्दछ । त्यस्तै रुपमा कार्यकर्म आगाडी भद्दै जान्छ । कार्यकर्ममा के भै राखेको छ भन्ने कुरा सबै बुज्न कालिदास सक्दैन ।

येस्तै कर्ममा समय बित्दै जान्छ । कार्यकर्म पनि सकिन्छ । सबैजना फर्किन तिर लाग्दछन । अगिको चीनको साथीसंग बाहिर आउछ, बाहिर जाने कर्ममा पनि जापानी विद्यार्थीहरुको पहिरन, भेस-भूसाको अबलोकन गर्दछ। सबैजना पद्न दाइगाकु जना लागेको जस्तो देखिदैन ।

आफुले अहिले सम्म बोकेको जापान अनि जापानीको इमेज त एस्तो थिएन भनेर कालिदासले चीनको साथी संग कुरा गर्छ । साथीले भन्छ, हाम्रीहरु गरिब देशबाट आएको, हाम्रो आ-आफ्नो लक्ष्च्य हुन्छ त्यो मात्र ध्यान दिम एस्तो कुरा मा मा चाही त्यति ध्यान दिदिना भनेर भन्छ ।

कालिदास अगी भर्खर भेटेको साथीबाट पनि राम्रो सुजfभ पाएजस्तो लाग्दछ । यसपछि दुबैजनाले मोबाइल नम्बर आदान-प्रदान गरि आ-आफ्नो घर तिर फर्किन्छन ।

क्रमस:

जापानी शब्दहरु :
・न्यूगाकुसिकी:प्रवेश समारोह
・दाइगाकु:विश्वविद्यालय
・टोक्यो:सहरको नाम (जापानको राजधानी )
・कुदानसीता: टोक्यो भित्रको सहर को नाम
・सेन्सेइ:शिक्षक
・एकि:रेल स्टेशन
・जिदोहानबाइकि:vending मेसिन
・साकुरा：फुलको प्रकार
・रयूगाकुसेइ：बिदेशी विद्यार्थी
・कोकुमिंन सिनतो：जापानको एक राजनीतिक पार्टीको नाम
・खामेइ सिजुकाज्यु: जापानका एक नेताको नाम
・बुदोखान:कुदानसीतामा भएको पुरानोभवनको नाम