कथा अनि व्यथा- तीन, जापानमा पनि परिश्रमको फल मिठो हुन्छ

कालिदास जापान आएको करिब दुई महिनामानै टोकियोको आधुनिक सुपरमार्केटमा काम पनि गर्न सुरु गर्छ अनि जापानी भाषाको पढाई पनि राम्ररी नै लिएर गैराखेको हुन्छ।

छात्रवृत्ति नभई निजी खर्चमा आएकोको कारणले पार्टटाइम जब पनि गर्नुपर्ने, साथसाथै पढाई पनि गर्नुपर्ने हुनाले अलिकति थकित महसुस गर्छ । तर, के गर्ने आफुले रोजेको बाटो अब नेपाल फर्कने पनि कुरा आएन, जे भयो/ भयो भनि आफ्नो मनलाई सकारात्मक बनाउन प्रयत्न गर्छ ।

पैसाले त मान्छे ले कहिले पनि पुग्दैन फेरी एउटा कामले नपुगेर अर्को काम गर्ने विचार मनमा आउछ। जापानी भाषा स्कूलको सिनिएर दाईसंग एक दिन कुरा गर्दा, जापान भनेको पढ्न आउने देश नै होइन, कमाउने अनि नेपाल फर्कने गर्नुपर्छ, एउटा काम मात्र गरेर के गर्छौ मैले जसरी २-३ वटा काम गर्नु पर्छ भन्ने सल्लाह दिन्छन। अनि उसले पनि दुइटा काम गर्ने मन बनाउछ ।

भोलिबाट आतिनै बिजी लाइफ सुरु हुन्छ, बिहान सुपरमार्केट, 

दिउसो स्कूल अनि साझा रेस्टुरेन्ट। तर पनि स्कूल जाने, 

अनि स्कूल गएर मेहेनतका साथ पढ्ने कामचाही छोडदैन

यसपटक पनि आफ्नो नातेदार संग सिबुया भन्ने सहर घुम्नजादा एउटा जापानी रेस्टुरेन्टको बाहिर लेखेको अरुबाइतो बोस्सु (पार्ट टाइम कर्मचारी चाहियो) भन्ने पोस्टर भेट्छ अनि पहिलाको झैँ फोन गर्छ । यसपटक पनि ईन्टरभ्यूमा बोलाऊछ । अनि भोलि पल्ट सदै झैँ बिहान सुपरमार्केट, दिउसो स्कूल अनि साझा इन्टरभिउ को लागि सिबुया जान्छ ।

त्यो बेला बिदेशीहरु धेरै कम भएको, तेसमाथि त्यसरी फोन गरेर ईन्टरभ्यूमा आउने मान्छे पनि धेरै काम थियो भन्ने कुरा रेस्टुरेन्टका म्यानेजरले गर्छन । नौलो भएकोले गर्दा होला ईन्टरभ्यू सकिने बितिकै, कहिलेबाट काममा आउन सक्नुहुन्छ भन्ने प्रश्न गर्छ । उ पनि नसोचेको कुरा हुदा केहि बोल्न नै सक्दैन।  केहि पनि नभनी फर्कन्छ ।

घर फर्किएर आफ्नो नातेदारसंग कुरा गर्दा बल्ल आफुले सिवुयाको रेस्टुरेन्टको म्यानेजरलाई केहि पनि उत्तर नदिइ घर फर्केको थाहा हुन्छ, अनि तुरुन्त नै अघिको रेस्टुरेन्टमा फोन गर्छ अनि भोलिबाट नै काममा आउन सक्ने कुरा बाताउछ।

भोलिबाट आतिनै बिजी लाइफ सुरु हुन्छ, बिहान सुपरमार्केट, दिउसो स्कूल अनि साझा रेस्टुरेन्ट। तर पनि स्कूल जाने, अनि स्कूल गएर मेहेनतका साथ पढ्ने कामचाही छोडदैन । ६ महिना पछि रिजल्ट पनि राम्रो आएको कारणले गर्न छात्रवृत्ति पाउने विद्यार्थीमा परेको खबर पाउछ।

बिहान र साझा आरुबैइतो (पार्टटाइम जब) गरेर पनि भाषा स्कूलको टेस्टमा राम्रो रिजल्ट लिएर छात्रवृत्ति पाउदा आफुले आफुलाई गर्ब गर्छ । मैले त यार दुईवटा आरुबैइतो (पार्टटाइम जब)गर्छु भनेर, स्कूल आउने बितिकै पढाईमा ध्यान नदिए सुत्ने चीनियाँ साथीहरु पनि थिए, कोरियाका साथीहरु पनि थिए, श्रीलंका अनि बंगलादेशका साथीहरु पनि थिए, तर तिनै साथीहरुको जतिनै काम गरि स्कूलको पढाईमा पनि राम्रो गरि छात्रवृत्ति पाएकोमा आफुले आफुलाई गर्ब गर्छ । ठान्छ जापानमा पनि परिश्रमको फल मिठो हुदोरहेछ ।

क्रमस….